اهمیت مصرف صحیح بافر دامی

نحوه مصرف بافر دامی بیش از هر چیز دیگری به نوع علوفه مصرفی در جیره بستگی دارد. در ابتدا دامداران به علوفه ها سیلوی ذرت و .. اضافه می کردند اما با این روش پاسخ مطلوبی دریافت نکردند. این امر می تواند مربوط به مؤثر بودن یونجه خشک در تحریک نشخوار، ظرفیت بالای بافری ذاتی یونجه و یا اسیدیته اولیه بالاتر سیلوی یونجه در مقایسه با سیلوی ذرت باشد. با توجه به این امر متوجه می شویم که نحوه مصرف بافر دامی اهمیت زیادی دارد و باید مصرف این ماده به درستی صورت پذیرد. مطالعات زیادی نشان داده اند که افزودن بافر به جیره گاوهای با کنسانتره بالا می تواند اسیدهای چرب ناسالم را در شکمبه و سایر بخش های بدن دام کاهش دهد و این یک حالت مطلوب است.

بنابراین، افزایش اسیدیته شکمبه در گاوهای تغذیه شده با جیره های حاوی بافر می تواند منجر به کاهش جریان اسیدهای چرب به دئودنوم شده و افت چربی شیر را کاهش دهد. نحوه مصرف بافر دامی اگر به درستی صورت پذیرد این حالت به بهترین درجه خود می رسد و دام بیشترین بهره وری را خواهد داشت. لازم به ذکر است که علاوه بر نحوه مصرف، مقدار بافر مورد استفاده در جیره و اثر ترکیبی آن ها نیز بر پاسخ ها مؤثر است. در یک تحقیق که در سال 2010 انجام شد، این نتیجه به دست آمد که مصرف ماده خشک در گاوهای تغذیه شده با هشت دهم درصد منیزیم اکسید در بین تیمارها بالاترین بود. در این آزمایش به خوبی اهمیت نحوه مصرف بافر دامی مشخص شد.