هزینه غذای مرغداری گوشتی چقدر است؟

یک برنامه غذای مرغداری گوشتی بایستی به ‌گونه ‌ای تنظیم گردد که بتواند تمام نیازهای غذایی را در طی دوره‌ های مختلف رشد تأمین و سبب راندمان تولید و سودآوری گردد و درعین‌ حال از قیمت مناسبی برخوردار باشد. عمده ‌ترین هزینه‌ ها در بحث مرغ های گوشتی را غذای مناسب تشکیل می ‌دهد. برای رسیدن به حداکثر پتانسیل، ترکیب مواد مغذی موجود در غذای مرغداری گوشتی بایستی مشخص گردد تا توازن صحیحی بین انرژی پروتئین، مواد معدنی و ویتامین برقرار باشد.

گزینش یک برنامه غذایی به اهداف پرورش بستگی دارد. به ‌عنوان ‌مثال تمرکز بر روی بالا بردن بازده اقتصادی یا حداکثر کیفیت اجزا لاشه در این انتخاب مؤثر است. بدین ترتیب نقش تعادل و توازن بر روی هزینه ‌های غذای مرغداری گوشتی بسیار تأثیر گذار هستند. همچنین هزینه غذای مرغداری گوشتی در دوره پایانی به دلیل بالا بودن میزان انرژی و نوع فرمولاسیون خوراک در مقایسه با ابتدای دوره بیشتر است که اگر این دوره پایانی به هر دلیلی طولانی ‌تر گردد، در چنین شرایطی به خاطر بالا بودن هزینه ‌های خوراک، نگهداری و پرورش مرغ ها ازنظر اقتصادی مقرون‌ به ‌صرفه نخواهد بود.

غذای مرغداری گوشتی چیست؟

تهیه غذای مرغداری گوشتی فرایند حساسی هست و باید در مراحل مختلف آن دقت زیادی لحاظ شود. مواد تشکیل دهنده غذای مرغداری گوشتی باید با ترکیب مناسب با یکدیگر مخلوط شوند تا تمام مواد مغذی مورد نیاز مرغ ها با آن تأمین شود. یک اشتباه ساده در فرمول می تواند هزینه تولید را افزایش دهد و برای تولید کننده بسیار گران تمام شود. بسیاری از مرغداران معتقدند که برای تهیه غذای مرغداری گوشتی باید درک کاملی از موارد زیر داشته باشید :

مواد مغذی با توجه به سن و هدف پرورشی مرغ ها انتخاب شود
نحوه فراوری و ترکیب غذای مرغداری گوشتی باید کاملا ارگانیک باشد
براورد هزینه مواد اولیه و تشکیل دهنده غذای مرغداری گوشتی اهمیت زیادی دارد
مرغداران صنعتی معمولا برای تهیه غذای مرغداری گوشتی از متخصصان تغذیه ای و تجهیزات پیشرفته بهره می برند. در این کار باید به ترکیب صحیح مواد و مقدار انرژی و پروتئین آن بسیار دقت نمود. در صورتی که غذای دریافتی مرغ ها بیش از اندازه مقوی باشد، علاوه بر افزایش هزینه های تولید، مرغ ها دچار چاقی و بلوغ زود رس می شوند که به نوبه خود مشکلات زیادی به دنبال خواهد داشت. ضعیف بودن غذای مرغداری گوشتی نیز باعث سوء تغذیه و کاهش سرعت رشد و کاهش بازدهی تولید می شود.

مخلوط خوراک برای غذای مرغداری

دانه ها معمولاً برای بهبود قابلیت هضم توسط مرغ ها، آسیاب می شوند. دانه های سویا باید قبل از تغذیه، گرم شوند؛ این کار معمولاً با اکسترود کردن یا برشته کردن انجام می شود. دانه های سویا معمولاً به شکل کنجاله سویا تغذیه می شوند؛ سویای کامل و برشته شده، سرشار از چربی است که انرژی مورد نیاز پرندگان را تامین می کند. غذای مرغداری معمولاً حاوی کنجاله سویا است که محصول جانبی صنعت دانه های روغنی است. در صنعت، دانه های سویا را پوست کنده و به قطعات نازک (=ورقه ای) برش می دهند تا عملکرد حلال (=معمولاً هگزان، برای استخراج روغن ارزشمند از سویا) را بهبود ببخشد.

 

روغن های گیاهی مانند روغن سویا برای مصارف خوراکی و صنعتی استفاده می شود. سویا را به روش عملیات حرارتی، برشته می کنند تا یک مهارکننده را غیرفعال کند؛ در غیر این صورت، با هضم پروتئین در بدن حیوان تداخل ایجاد می کند. با این حال، جوجه ها را می توان با دانه های سویای استخراج نشده (=پرچرب) نیز تغذیه کرد. مزیت تغذیه با سویای استخراج نشده این است که هنوز حاوی روغنی است که چربی با انرژی بالا را برای پرنده فراهم می کند. سویای استخراج نشده باید تحت عملیات حرارتی و بو دادن با حرارت خشک قرار گیرد؛ و سپس، قبل از مخلوط کردن در رژیم غذایی، آسیاب یا پوسته پوسته شود. از آنجایی که پروتئین به طور کلی یکی از گران ‌ترین مواد غذایی است، این صنعت از جیره‌های هدفمند استفاده می ‌کند و با رشد پرندگان، میزان پروتئین را در غذای مرغداری کاهش می‌دهد (جوجه‌ها با افزایش سن به پروتئین کمتری نیاز دارند). 

جیره اولیه در مرغداری به چه صورت است؟

در صنعت، خوراک پرورش طیور، به شکل پلیت تولید می شود تا پرنده بتواند در یک زمان، مقدار بیشتری غذا بخورد. جوجه ها برای وعده های غذایی کوچک تر، مرتباً به محل غذا روی می آورند چون به انرژی بیشتری نیاز دارند. پلیت کردن خوراک، مقدار انرژی مورد نیاز برای تغذیه پرنده را کاهش می دهد. اگر پرنده ها از رژیم غذایی فیبری استفاده می کنند، دانه هایی مانند پوسته صدف به غذای مرغداری ها اضافه می شود تا به آسیاب کردن غذای درشت در سنگدان مرغ ها کمک کند. بسته به مرحله تولید، اغلب از جیره های مختلف استفاده می شود. 

جیره های اولیه در مرغداری ها دارای مقادیر پروتئین بالاتری هستند؛ که یک ماده غذایی گران قیمت است. با این حال، جیره ها می توانند پروتئین کمتری داشته باشند، زیرا پرندگان مسن تر، نیاز کمتری به این خوراک دارند. در رژیم غذایی جوجه ها در مراحل اولیه رشد، حدود 24 درصد پروتئین وجود دارد؛ این مقدار در دوره رشد، 20 درصد پروتئین و در رژیم غذایی مکمل، 18 درصد پروتئین است. رژیم های دوره ای به طور کلی، حدود 16 درصد پروتئین دارند. غذای مرغداری ویژه برای جوجه های گوشتی و مرغ های تخم گذار نیز در دسترس است. غلات کامل را می توان به عنوان دانه ای نیز تهیه کرد. دسترسی به آب تمیز نیز بسیار مهم است. سطح کل مواد جامد محلول، بالاتر از مقدار 3000 ppm در آب می تواند در سلامت و رشد طیور اختلال ایجاد کند.

چرا تعادل در غذای مرغداری مهم است؟

برای دستیابی به مقادیر مناسب مواد مغذی، تعادل در غذای مرغداری در رژیم‌های غذایی، به ویژه در مقیاس تجاری مهم است. اگر رژیم غذایی، صحیح و متعادل نباشد، پرندگان از بیماری های تغذیه ای رنج می برند. نیازهای غذایی طبق مراجع استاندارد، مقادیر پروتئین، انرژی (کربوهیدرات ها و چربی ها)، مواد معدنی و ویتامین ها را مشخص می کند. کیفیت پروتئین، مهم است زیرا از اسیدهای آمینه منفرد تشکیل شده است؛ برخی از اسیدهای آمینه برای سلامت پرنده، ضروری هستند. مقدار مناسب مواد مغذی در غذای مرغداری، به نژاد، سن و نوع تولید بستگی دارد. برخی از پرورش دهندگان، غلات کامل را در غذای مرغداری استفاده می کنند. غلات کامل، قیمت کمتری نسبت به جیره با پروتئین بالا دارند و حتی می توان آنها را در مزرعه کشت کرد.