اهمیت غذای مرغداری گوشتی

تهیه غذای مرغداری گوشتی فرایند حساسی هست و باید در مراحل مختلف آن دقت زیادی لحاظ شود. مواد تشکیل دهنده غذای مرغداری گوشتی باید با ترکیب مناسب با یکدیگر مخلوط شوند تا تمام مواد مغذی مورد نیاز مرغ ها با آن تأمین شود. یک اشتباه ساده در فرمول می تواند هزینه تولید را افزایش دهد و برای تولید کننده بسیار گران تمام شود. بسیاری از مرغداران معتقدند که برای تهیه غذای مرغداری گوشتی باید درک کاملی از موارد زیر داشته باشید :

• مواد مغذی با توجه به سن و هدف پرورشی مرغ ها انتخاب شود
• نحوه فراوری و ترکیب غذای مرغداری گوشتی باید کاملا ارگانیک باشد
• براورد هزینه مواد اولیه و تشکیل دهنده غذای مرغداری گوشتی اهمیت زیادی دارد

مرغداران صنعتی معمولا برای تهیه غذای مرغداری گوشتی از متخصصان تغذیه ای و تجهیزات پیشرفته بهره می برند. در این کار باید به ترکیب صحیح مواد و مقدار انرژی و پروتئین آن بسیار دقت نمود. در صورتی که غذای دریافتی مرغ ها بیش از اندازه مقوی باشد، علاوه بر افزایش هزینه های تولید، مرغ ها دچار چاقی و بلوغ زود رس می شوند که به نوبه خود مشکلات زیادی به دنبال خواهد داشت. ضعیف بودن غذای مرغداری گوشتی نیز باعث سوء تغذیه و کاهش سرعت رشد و کاهش بازدهی تولید می شود.

نکات طلایی در تغذیه مرغ

برای دستیابی به مقادیر مناسب مواد مغذی، تعادل در غذای مرغداری در رژیم‌های غذایی، به ویژه در مقیاس تجاری مهم است. اگر رژیم غذایی، صحیح و متعادل نباشد، پرندگان از بیماری های تغذیه ای رنج می برند. نیازهای غذایی طبق مراجع استاندارد، مقادیر پروتئین، انرژی (کربوهیدرات ها و چربی ها)، مواد معدنی و ویتامین ها را مشخص می کند. کیفیت پروتئین، مهم است زیرا از اسیدهای آمینه منفرد تشکیل شده است؛ برخی از اسیدهای آمینه برای سلامت پرنده، ضروری هستند. مقدار مناسب مواد مغذی در غذای مرغداری، به نژاد، سن و نوع تولید بستگی دارد. برخی از پرورش دهندگان، غلات کامل را در غذای مرغداری استفاده می کنند. غلات کامل، قیمت کمتری نسبت به جیره با پروتئین بالا دارند و حتی می توان آنها را در مزرعه کشت کرد. 

جیره اولیه در مرغداری به چه صورت است؟

در صنعت، خوراک پرورش طیور، به شکل پلیت تولید می شود تا پرنده بتواند در یک زمان، مقدار بیشتری غذا بخورد. جوجه ها برای وعده های غذایی کوچک تر، مرتباً به محل غذا روی می آورند چون به انرژی بیشتری نیاز دارند. پلیت کردن خوراک، مقدار انرژی مورد نیاز برای تغذیه پرنده را کاهش می دهد. اگر پرنده ها از رژیم غذایی فیبری استفاده می کنند، دانه هایی مانند پوسته صدف به غذای مرغداری ها اضافه می شود تا به آسیاب کردن غذای درشت در سنگدان مرغ ها کمک کند. بسته به مرحله تولید، اغلب از جیره های مختلف استفاده می شود. 

جیره های اولیه در مرغداری ها دارای مقادیر پروتئین بالاتری هستند؛ که یک ماده غذایی گران قیمت است. با این حال، جیره ها می توانند پروتئین کمتری داشته باشند، زیرا پرندگان مسن تر، نیاز کمتری به این خوراک دارند. در رژیم غذایی جوجه ها در مراحل اولیه رشد، حدود 24 درصد پروتئین وجود دارد؛ این مقدار در دوره رشد، 20 درصد پروتئین و در رژیم غذایی مکمل، 18 درصد پروتئین است. رژیم های دوره ای به طور کلی، حدود 16 درصد پروتئین دارند. غذای مرغداری ویژه برای جوجه های گوشتی و مرغ های تخم گذار نیز در دسترس است. غلات کامل را می توان به عنوان دانه ای نیز تهیه کرد. دسترسی به آب تمیز نیز بسیار مهم است. سطح کل مواد جامد محلول، بالاتر از مقدار 3000 ppm در آب می تواند در سلامت و رشد طیور اختلال ایجاد کند.

چرا تعادل در غذای مرغداری مهم است؟

برای دستیابی به مقادیر مناسب مواد مغذی، تعادل در غذای مرغداری در رژیم‌های غذایی، به ویژه در مقیاس تجاری مهم است. اگر رژیم غذایی، صحیح و متعادل نباشد، پرندگان از بیماری های تغذیه ای رنج می برند. نیازهای غذایی طبق مراجع استاندارد، مقادیر پروتئین، انرژی (کربوهیدرات ها و چربی ها)، مواد معدنی و ویتامین ها را مشخص می کند. کیفیت پروتئین، مهم است زیرا از اسیدهای آمینه منفرد تشکیل شده است؛ برخی از اسیدهای آمینه برای سلامت پرنده، ضروری هستند. مقدار مناسب مواد مغذی در غذای مرغداری، به نژاد، سن و نوع تولید بستگی دارد. برخی از پرورش دهندگان، غلات کامل را در غذای مرغداری استفاده می کنند. غلات کامل، قیمت کمتری نسبت به جیره با پروتئین بالا دارند و حتی می توان آنها را در مزرعه کشت کرد. 

جیره بندی غذای مرغداری به چه صورتی است؟

جیره های اولیه در مرغداری ها دارای مقادیر پروتئین بالاتری هستند؛ که یک ماده غذایی گران قیمت است. با این حال، جیره ها می توانند پروتئین کمتری داشته باشند، زیرا پرندگان مسن تر، نیاز کمتری به این خوراک دارند. در رژیم غذایی جوجه ها در مراحل اولیه رشد، حدود 24 درصد پروتئین وجود دارد؛ این مقدار در دوره رشد، 20 درصد پروتئین و در رژیم غذایی مکمل، 18 درصد پروتئین است. رژیم های دوره ای به طور کلی، حدود 16 درصد پروتئین دارند. غذای مرغداری ویژه برای جوجه های گوشتی و مرغ های تخم گذار نیز در دسترس است. غلات کامل را می توان به عنوان دانه ای نیز تهیه کرد. دسترسی به آب تمیز نیز بسیار مهم است. سطح کل مواد جامد محلول، بالاتر از مقدار 3000 ppm در آب می تواند در سلامت و رشد طیور اختلال ایجاد کند.

گزینه های تغذیه ای برای غذای مرغداری

احت ‌ترین راه برای تغذیه جوجه ‌ها، استفاده از جیره ‌های پلیت شده است؛ چه برای پرندگانی که در داخل قفس ها هستند و چه برای آنهایی که در فضای مرغداری در حال تحرک هستند، بهترین غذای مرغداری فرآهم می شود. اکثر رژیم غذایی در مرغداری ها حاوی ذرت برای تامین انرژی، کنجاله سویا برای تأمین پروتئین و مکمل های ویتامین و مواد معدنی هستند. جیره غذایی برای مرغداری که به صورت تجاری تولید می شوند، اغلب حاوی آنتی بیوتیک و آرسنیک برای ارتقای سلامت و بهبود رشد پرندگان هستند؛ کوکسیدیواستات (coccidiostats) برای مبارزه با کوکسیدیوز (coccidiosis) و گاهی هم مهارکننده های کپک در انواع غذای مرغداری ها در روش تجاری یافت می شوند. 

در صنعت، خوراک پرورش طیور، به شکل پلیت تولید می شود تا پرنده بتواند در یک زمان، مقدار بیشتری غذا بخورد. جوجه ها برای وعده های غذایی کوچک تر، مرتباً به محل غذا روی می آورند چون به انرژی بیشتری نیاز دارند. پلیت کردن خوراک، مقدار انرژی مورد نیاز برای تغذیه پرنده را کاهش می دهد. اگر پرنده ها از رژیم غذایی فیبری استفاده می کنند، دانه هایی مانند پوسته صدف به غذای مرغداری ها اضافه می شود تا به آسیاب کردن غذای درشت در سنگدان مرغ ها کمک کند. بسته به مرحله تولید، اغلب از جیره های مختلف استفاده می شود.