آیا شرایط نگه داری برای همه انواع توکسین بایندر مهم است؟

خانواده‌های مختلفی از قارچ ها مانند آسپرژیلوس فوزاریوم و پنی سیلیوم، توانایی رشد بر روی علوفه و خوراک دام، طیور و آبزیان را داشته و تولید توکسین‌هایی از جمله آفلاتوکسین‌ها، زیرالنون، اکراتوکسین، فومونسین و تریکوتسن ها مانند DONو T2 توکسین می نمایند. این سموم در مقادیر بسیار اندک نیز بسیار خطرناک بوده و اثراتی همچون افزایش ضریب تبدیل، کاهش تولید، مشکلات باروری و تولید مثلی، ممانعت از سنتزپروتئین و مرگ سلولی، افزایش سلول‌های سوماتیک در شیر و آسیب شدید عصبی را در پی دارند. با توجه به این که ماده پایه در اکثر انواع توکسین بایندر زغال فعال و آلومینوسیلیکات سدیم و بخش آلی شامل دیواره سلولی مخمر است، شرایط نگه داری برای همه یکسان بوده و بسیار مهم است.

شاید حساسیت نسبت به برخی از شرایط در برخی کمتر و در برخی بیشتر باشد اما در کل باید در نگه داری این محصول دقت شود تا نهایت کارایی را در هنگام استفاده داشته باشد. به منظور افزایش توانایی توکسین بایندر توکسیت در جذب سموم، از باکتری‌ های اسید لاکتیکی با توانایی تکثیر سریع در دستگاه گوارش استفاده شده است. این باکتری‌ ها در طول رشدشان آنزیم‌ های ویژه ای تولید می‌ کنند که موجب تجزیه سموم می ‌گردد. زغال فعال باعث جذب حداکثری سموم قارچی در خوراک می‌ گردد.

https://hamgamfeed.ir/%D8%AA%D9%88%DA%A9%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D9%86%D8%AF%D8%B1