منابع غذایی حاوی پروتئین برای خوراک دام

بیشتر منابع پروتئینی، منشا گیاهی یا حیوانی دارند. منابع پروتئین گیاهی رایج، مورد استفاده در جیره گاوهای شیری شامل کنجاله سویا و کنجاله کانولا هستند. منابع پروتئین حیوانی شامل پودر گوشت و استخوان است. بخش های پروتئینی بسته به ماده تشکیل دهنده می تواند بسیار متفاوت باشد. سویا رایج ترین ماده تشکیل دهنده ای است که کشاورزان در مزرعه پرورش می دهند. به طور معمول، دانه ها برشته می شوند و منبعی از پروتئین تجزیه ناپذیر هستند و همچنین حاوی محتوای چربی بالایی هستند. این مواد دارای کیفیت پروتئین بالایی هستند و هنگام فرمولاسیون مخلوط کنسانتره‌ دام ضروری می باشند.

کیفیت پروتئین به مقادیر و نسبت ‌های پپتیدها (رشته‌های کوتاه اسیدهای آمینه) و نوع آمینو اسیدهایی که در یک ماده غذایی هستند، اشاره دارد. بنابراین، تغذیه با منابع پروتئینی مختلف برای دام توصیه می ‌شود، بنابراین گاوها مقادیر کافی از اسیدهای آمینه ضروری و محدود کننده (مانند لیزین و متیونین) را هم در شکمبه و هم بعد از شکمبه دریافت می ‌کنند. در این میان، اوره یک استثناست؛ زیرا مکمل پروتئینی نیست، بلکه منبع نیتروژن است. این نیتروژن به آمونیاک تبدیل می شود که توسط باکتری های شکمبه برای سنتز پروتئین مورد استفاده می گیرد. در صورت نیاز به پروتئین محلول، اوره در مخلوط با پروتئین های گیاهی به خوبی عمل می کند. در مقایسه با پروتئین های گیاهی و حیوانی، اوره اغلب قیمت پایین تری دارد. منابع متعددی از مکمل های پروتئینی در دسترس پرورش دهندگان دام وجود دارد.