اهمیت مصرف صحیح بافر دامی

نحوه مصرف بافر دامی بیش از هر چیز دیگری به نوع علوفه مصرفی در جیره بستگی دارد. در ابتدا دامداران به علوفه ها سیلوی ذرت و .. اضافه می کردند اما با این روش پاسخ مطلوبی دریافت نکردند. این امر می تواند مربوط به مؤثر بودن یونجه خشک در تحریک نشخوار، ظرفیت بالای بافری ذاتی یونجه و یا اسیدیته اولیه بالاتر سیلوی یونجه در مقایسه با سیلوی ذرت باشد. با توجه به این امر متوجه می شویم که نحوه مصرف بافر دامی اهمیت زیادی دارد و باید مصرف این ماده به درستی صورت پذیرد. مطالعات زیادی نشان داده اند که افزودن بافر به جیره گاوهای با کنسانتره بالا می تواند اسیدهای چرب ناسالم را در شکمبه و سایر بخش های بدن دام کاهش دهد و این یک حالت مطلوب است.

بنابراین، افزایش اسیدیته شکمبه در گاوهای تغذیه شده با جیره های حاوی بافر می تواند منجر به کاهش جریان اسیدهای چرب به دئودنوم شده و افت چربی شیر را کاهش دهد. نحوه مصرف بافر دامی اگر به درستی صورت پذیرد این حالت به بهترین درجه خود می رسد و دام بیشترین بهره وری را خواهد داشت. لازم به ذکر است که علاوه بر نحوه مصرف، مقدار بافر مورد استفاده در جیره و اثر ترکیبی آن ها نیز بر پاسخ ها مؤثر است. در یک تحقیق که در سال 2010 انجام شد، این نتیجه به دست آمد که مصرف ماده خشک در گاوهای تغذیه شده با هشت دهم درصد منیزیم اکسید در بین تیمارها بالاترین بود. در این آزمایش به خوبی اهمیت نحوه مصرف بافر دامی مشخص شد.
 

بافر دامی چه مزایا و معایبی دارد؟

بافر دامی امروزه بسیار پرکاربرد شده است و تمام صنعت های دامداری به نوعی درگیر استفاده از آن هستند. به همین دلیل تحقیقات زیادی از سوی نهادهای علمی مانند دانشگاه ها روی آن صورت پذیرفته است. تحقیقات دانشگاهی به طور دقیق سعی کرده اند تمام جوانب مربوط به بافر دامی را مورد بررسی قرار دهند و یک نتیجه کلی در اختیار مخاظب قرار دهند. علاوه برای مزایای بافر دامی مثل کاهش میزان سم آفلاتوکسین و کاربرد به عنوان بایندر، طبق مطالعاتی که در دانشگاه منچستر صورت گرفته ، بافر دامی قادر است تجزیه پذیری مواد خوراکی جیره دام را بهبود بخشد. دامداری ها از خاک رس به عنوان مکمل خوراکی به منظور کاهش سم آفلاتوکسین و اسیدوز شکمبه ای تحت حاد در گاو شیری سود می برند.

امروزه این کار به دلیل مشکلات بهداشتی کمتر مورد توجه قرار می گیرد. در یک تحقیق علمی، محققان جیره گاو ها را با بافر دامی داخل یک پارچه توری گذاشته و از راه حفره قرار داده شده بر روی شکم گاو آن را مستقیما داخل معده حیوان قرار دادند. سپس کیسه غذا را در فواصل زمانی 2 تا 4 ساعت در روز از شکم خارج کرده و مورد تحلیل قرار دادند. نتایج تحقیق نشان داد، زمانی که یونجه با دو درصد بافر دامی استفاده می شود، قابلیت هضم و استفاده از چربی موجود در جیره به حداکثر خواهد رسید. همچنین بافر دامی سبب جذب و اتصال یون های دارای بار مثبت می شود و شکمبه گاو را اسیدی می کند. اسیدی شدن شکمبه به خصوص زمانی که از کنسانتره گاو شیری برای تغذیه گله استفاده شود، موجب بهبود کیفیت شیر خواهد شد.